...daar waar ik tien jaar geleden mijn kaleidoscoop kocht

Afgelopen dinsdag moest ik voor een interview in Humlebæk zijn, een dorpje zo'n half uur ten noorden van Kopenhagen. Hoe prachtig de omgeving daar is vertelde ik al in een eerdere blog. Ook dat ik onder het motto 'het nuttige met het aangename combineren' het museum Louisiana bezocht. En aangenaam was het zeker. Werkelijk een prachtig museum. Tien jaar geleden was ik ook erg onder de indruk ervan. Het museum is gevestigd in een oud zomerhuis van een welgestelde familie en ligt pal aan zee. De fraaie tuinen met de vele beeldhouwwerken glijden als het ware de zee in. En vanuit enkele zalen in t museum is er prachtig uitzicht over zee, met de Zweedse kust als een grillige, grijze lijn aan de horizon. Buiten in de tuin stonden de witte rododendrons in bloei en ook een reusachtige witte magnola bloeide uitbundig: een overweldigende witte bloemenzee met lila-witte accenten. Werd er even helemaal stil van. Niet alleen buiten in de tuin, waar het die dag vreselijk hard waaide, nam ik de verschillende ontluikende wit-tinten in me op (daar in die tuin, temidden van al dat wit realiseerde ik me weer eens hoe rijk ons kleurenpalet is; witte bloesems waren niet wit, het had ontelbaar veel nuances). Ook binnen in de zalen en gangen waar reusachtige raampartijen uitkeken op de tuinen en de grens vervaagden tussen binnen en buiten, werd de bloemenzee als het ware naar binnen gehaald.
Hoewel de bloemenpracht sterk mijn aandacht trok, kon de collectie van het museum er zeker mee concureren. Van de vaste collectie herkende ik enkele werken die er tien jaar geleden ook al hingen. De wisselende collectie bestond tijdens mijn bezoek uit een zeer grote verzameling werken van de Duitse kunstenaar Baselitz en een overzicht van de videokunstwerken* uit de collectie van het museum zelf. Een serie indrukwekkende, soms zelfs adembenemende kunstwerken waar ik met genoegen naar heb gekeken. Bijna vier uur heb ik er rondgedwaald en genoten van de stilte die het in mezelf teweegbracht.
Even was ik weer terug in het museum waar ik tien jaar eerder een kaleidoscoop kocht. Een magnifiek eenvoudig stuk speelgoed dat de wereld op zn kop zet; een soort telescoopje dat van de werkelijkheid een kunstwerk maakt. Ik weet nog hoe ik toen twijfelde of ik t wel zou kopen. Was ik niet al te oud voor een stuk speelgoed? Nu, tien jaar ouder, was ik gedesillusioneerd dat de museumwinkel ze niet meer verkocht. Ik wilde zo graag de wereld weer eens in een kunstwerk toveren! Maar ja, de wereld is veranderd, alles is een dagje ouder. Ook het assortiment van de museumwinkel is niet meer wat het tien jaar geleden was. En ook ik ben gegroeid... en geneer me niet meer voor mn kinderlijke verlangens.

*De videokunst tentoonstelling is nog te zien tot 20 augustus. Mocht je plannen hebben om deze kant op te komen, dan raad ik je aan ook de andere kant van de zee te bezoeken. Dit Deense museum is zeker een aanrader. Voor meer info zie de website www.louisiana.dk