voorbij de bessentijd: nieuwe tijden, nieuwe vrienden?

De bessentijd is al lang voorbij. Het is een beetje langs me heen gegaan deze zomer. Terwijl de Zweedse bevolking zich ophield in de uitgestrekte bossen op zoek naar bosbessen, zat ik op mijn kamertje te werken aan mijn scriptie. Begin oktober rolde de scriptie uit de printer; ik kon er niets meer aan veranderen, laat staan verbeteren. Op dit moment buigen mijn scriptiebegeleider en een tweede lezer zich over mijn werk. Ondertussen ben ik weer afgereisd naar het hoge noorden om het cijfer af te wachten, maar meer nog om een baan te zoeken. Het valt niet mee, de zoektocht naar een leuke baan. Hoewel ik aanvankelijk probeerde in deze regio werk te vinden, heb ik mijn ‘jachtgebied’ inmiddels vergroot tot bijna heel Europa. Het is alsof ze mij, of beter gezegd mijn kwaliteiten, nergens nodig hebben.
Het is een schrale troost dat ik weer in Malmö ben. Een heerlijke stad, maar geen enkele stad is behaaglijk zonder de noodzakelijke contacten. En aangezien mijn huisgenoten en vele andere vrienden zijn vertrokken is het toch wel eenzaam nu en dan.
Tegen beter weten in sprak ik een buurman aan in het trappenhuis. Ik waarschuwde hem voor een stel jongens die in de buurt rondhingen en het op mijn stoere fiets hadden gemunt. De fiets was inmiddels weer terug en stond veilig achter slot en grendel in de kelder (ze hadden m inderdaad gestolen… daarover later meer) en de buurman bleek behoefte te hebben aan een beetje aanspraak. Beiden in hetzelfde schuitje bood ik hem aan bij verveling op mijn deur te kloppen voor een kop thee. ‘O, you drink tea as well’, reageerde de buurman enthousiast. De wijze waarop hij dit zei was weinig charmant. Evenmin charmant zijn de voortdurende “Lee Towers” armbewegingen die hij maakt. Maar goed, het aanbod stond en ik verwachtte eerlijk gezegd niet dat een gemiddelde Zweedse buurman daadwerkelijk op de thee zou komen.
Het tegendeel bleek waar. Toen ik in de vroege avond thuis kwam uit de stad lag er al een briefje op de deurmat met daarop een webpagina voor werkzoekenden in Denemarken – de buurman werkt in Kopenhagen. Niet veel later werd er op de deur geklopt… de buurman uiteraard. Hij nodigde me uit om een biertje te komen drinken. Ik had geen trek in bier en hield me aan de gemaakte afspraak: een kop thee. Na een verfrissende jasmijnthee en bijna twee uur later, maakte de buurman plotseling aanstalte om naar zijn eigen huis te gaan. Hij dreigde in slaap te vallen bij de film – de buurman heeft geen TV. Toegegeven, de film was ook niet helemaal zijn smaak. Hij houdt van science fiction, is programmeur en drinkt thee. Opgelucht dat ik hem niet naar huis hoefde te sturen (ik dreigde zelf ook in slaap te vallen), verliet buurman mn appartement met een verkapte uitnodiging: ‘I have all kind of funny kinds of tea as well.’
Waarom had ik in vredes naam deze buurman aangesproken. Er wonen zoveel andere, meer interessante, en zeker meer antrekkelijke mannen in dit complex. Maar ach, ik heb in ieder geval een beetje aanspraak… Vanavond stond ie alweer voor de deur.