Verhuisd!!!

Na twee maanden in een heerlijk, maar klein appartementje ben ik vandaag met huisgenoot John en de Noor Benjamin (die andere huisgenoot waarover ik in mijn vorige blog zei dat ik er nog op terug zou komen) verhuisd naar een ruim, maar nederig onderkomen in het bruisende stadsdeel Möllevången. Dit is die oude immigrantenwijk waar ik al eens eerder over schreef. Heerlijk om wat meer centraal te wonen al is het op een zaterdagavond als deze toch best rumoerig in de stad; een zomeravond zindering ruist hier door de straten. Stemmen gaan onherkenbaar op in een roes, al verheft zich nu en dan een schrille vrouwenstem die de zindering doorbreekt. Buiten worden de Zweden langzaam dronken en ik lig onwennig en doodvermoeid in mn nieuwe bed. Heb heel wat afgesjouwd vandaag. Kilo's op mn rug gedragen en alles op de vloer in mijn nieuwe kamer uitgestald; wat kan een klein meisje veel troep verzamelen in amper vijf maanden tijd! Het moet allemaal nog een plekje krijgen hier. Nog geen idee hoe ik dat ga doen: behalve een oude matras op de grond, een bureaulampje zonder fitting, een fauteuil bedolven onder een enorme stapel kleren en een ingebouwde muurkast is de kamer leeg. Ik zal me er de komende dagen eens over buigen.
Ik ben moe vandaag en moet wennen aan de veranderingen. Zweden is heel wat minder mooi als je moe bent, wéér moet wennen aan een nieuw huis, je scriptie schreeuwt om aandacht en je een beetje liefdesverdriet hebt. Hansje is een beetje verdwaald in het bessenland. Ik zou willen dat vorst Bessenstein nu mijn pad kruist en mij omtovert in een inie-mini mensenkind; even afstand nemen van de rompslomp en mooie blauwebessenprinsen ontmoeten. Maar goed, hoe kleiner je zelf bent, des te groter de wereld is waarin je ronddwaalt. Ik moet er toch ook niet aan denken dat alles om mij heen nóg groter wordt, laat staan de scriptiestress! Dus maar gewoon dapper verder door het bessenland. Wachten tot de bessen rijpen en ik de eerste vruchten kan plukken van mijn avontuur in Zweden.