druk druk druk druk druk......
Dit stuk schreef ik een paar weken geleden al, maar had het zelfs te druk om het even te posten... bij deze:
Tomas heb ik vanavond weer naar het vliegveld gebracht; hij was een weekendje over. En Juud was anderhalve week geleden hier voor een paar dagen. Heerlijk om lekker Nederlands te praten. Beter zelfs dan wanneer je in Nederland zelf bent. Je kan zo lekker ongeremd je moederstaal spreken! Heerlijk ook om weer eens met mensen op te trekken die al mij langer dan een paar maanden kennen. Dan krijgt je leven weer een beetje geschiedenis: goede herinneringen en veel oude koeien uit de sloot halen. Nu realiseer ik me pas dat mijn dagelijkse leven hier in zweden niet verder terug gaat dan een paar maanden en ook slechts een paar maanden vooruitblikt. Eind september zullen ik en mijn huisgenoten onze scripties afronden en elk weer onze eigen weg gaan. De een terug naar Amerika, de ander terug naar Noorwegen en ik.... ik wil eigenlijk nog niet terug. Ik wil mijn Zweedse leven wel een geschiedenis geven. Ik heb het goed hier. Dat is een derde heerlijkheid die gepaard gaat met het ontvangen van lieve vrienden en familie: wanneer je hen de stad laat zien en vol trots vertelt over het reilen en zeilen in Zweden besef je dat je het echt goed naar je zin hebt. Ik betrapte me er zelfs al een paar keer op dat ik, wanneer ik bijvoorbeeld vertel over de aanleg van een treintunnel onder de stad, praat in termen van 'WIJ krijgen een nieuwe treinverbinding die het vervoer van en naar Kopenhagen nog beter zal maken'. Malmö is een beetje van mij geworden en mijn leven in Zweden lijkt stiekem verder vooruit te blikken... alleen de tijd zal het een geschiedenis kunnen geven.
Hoewel ik in de afgelopen weken lekker heb bijgepraat en fantastische dagen heb beleefd met Juud en Tomas is er ook gewerkt. hard gewerkt. Het daadwerkelijke schrijven van mn scriptie is een paar weken geleden gestart en het minimum aantal woorden van 15.000 is inmiddels bereikt. Dit betekent echter niet dat ik bijna klaar ben. Er moet nog veel gedaan worden. Net als de afgelopen week zal ik ook de komende week weer iedere dag om een uur of zes opstaan en tot een uur of tien 's avonds doorwerken. Ik geniet er gek genoeg wel van. Hoewel de deadlines als een sneltrein recht op me afkomen, geniet ik van de puzzel die voor me ligt. Er moet een verhaal geschreven worden, bestaande uit diverse onderdelen. De onderdelen zijn er, maar moeten in de juiste volgorde gezet worden en vervolgens vloeiend in elkaar overgaan... een heerlijke uitdaging. Nog wel, wanneer die sneltrein tot op enkele meters is genaderd, zal ook ik overmand worden door stress en haatgevoelens jegens mijn eigen werk. Tot die tijd geniet ik gewoon nog even van de uitdaging. Het zal waarschijnlijk van korte duur zijn aangezien 7 augustus mijn scriptie begeleider de eerste versie van mn scriptie in de brievenbus verwacht.
posted by hansje @ 2:21 PM
3 Comments
