Hoe theelepels schroevendraaiers worden...

Het is een heerlijk appartement waar we nu wonen, al werd het nogal gemankeerd opgeleverd. Lampen deden het niet, afvoer verstopt, ramen zo vies dat je er niet doorheen kon kijken, kasten waarvan de deuren nog slechts aan een van de sponningen hing, en een keuken die in geen tijden een schoonmaakmiddel had gezien. De vorige huurder heeft enkele meubels achtergelaten, die eerlijk gezegd ook niet allemaal meer herkenbaar zijn; stoel is een groot woord voor een plank met gaten waar eens de spijlen van een rugleuning zaten en poten waartussen de sporten loshangen. Na een paar dagen flink poetsen en het wonder dat houtlijm heet, is ons appartement leefbaar. Ik begin het echt een heerlijk onderkomen te vinden.
De fauteuil, het bureaulampje zonder fitting en de matras op de grond zijn inmiddels vervangen door, en aangevuld met meubelstukken uit kringloopwinkels. Ik heb kilometers gefietst om geschikt meubilair te vinden en uiteindelijk twee dorpen verderop het een en ander bij elkaar gescharreld; een bed met matrassen (in scandinavie slapen mensen op minsten twee matrassen), een kaarttafel, een bureaustoel, nog een stoel, een ouderwetse koffer en een spiegelkastje. Alles tezamen voor circa 90 euro, de kosten voor het bezorgen inbegrepen. Na een beetje te hebben overdreven over mijn woonsituatie - ik ben net verhuisd, heb niet eens een bed om in te slapen, kunnen jullie het misschien vandaag nog bezorgen? - werden niet alleen mijn meubels keurig afgeleverd, maar kreeg ook ik, met mijn fiets een lift naar huis. Het sjouwen van de meubels naar de vijfde verdieping was helaas niet bij de sevice inbegrepen. Maar, ik heb ze stuk voor stuk boven gekregen en een plekje gegeven in mijn kamer. Bij een kringloop winkel aan de andere kant van het woonblok heb ik diezelfde dag nog een zit/opbergmeubel aangeschaft. Hanneke heeft weer een heleboel troep verzameld, maar mijn kamer is wel omgetoverd in een klein paradijsje waar ik met plezier werk en slaap.
Als beloning voor het harde werken trakteer ik mezelf iedere dag op klussen aan een van mn meubelstukken. Zo was de kaarttafel, prachtig vierkant, maar met een stoffig groen laken op het blad gespannen, in luttele seconden van het textiel ontdaan en gevuld met boeken en mijn computer doet het nu dienst als bureau. Ook de bureaustoel kreeg in twee dagen een ander uiterlijk. Eerst werd de eveneens groene bekleding van de zitting en rugleuning gehaald. De volgende dag ben ik, bij gebrek aan nijptang, met mes en vork aan de slag gegaan om spijkers te verwijderen. Als voorlopig laatste onderdeel van het 'projekt bureaustoel' heb ik de houten zitting en rugleuning schoongemaakt en opgeschuurd, wat resulteerde in een prachtige minimalistische stoel die prima functioneerd. De deur van de inbouwkast hangt inmiddels weer aan twee van de drie sponningen, nadat een theelepel dienst deed als schroevendraaier.
Gisteravond ben ik aanbeland bij het zit/opbergmeubelstuk. In een inloopkast, die overigens nog steeds gevuld is met troep van de vorige huurder, vond ik een pot grijsachtige verf. Het leek me wel een geschikte kleur voor mijn met fineer bedekte spaanplaten meubelstuk. De pot was zichtbaar in jaren niet gebruikt; verfresten tussen pot en deksel maakten dat het hermetisch gesloten was. Gelukkig bood mijn nagellakremover uitkomst. Een kwast was niet voor handen, maar ik vond een schoonmaaksponsje dat behoorlijk aangetast was als gevolg van ons driftig poetsen. Het zou toch niet meer gebruikt worden waarvoor het eigenlijk bedoeld was en dus is het verworden tot kwast. Terwijl mijn huisgenoten een geschikt woord proberen te vinden voor mijn kluswerk breng ik de eerste laag verf aan. Na enige discussie noemt John het 'handy' en Benjamin 'entrepreneuring' (wat zoveel betekend als ondernemend). Handig dekt volgens hem niet de lading; ik maak overal projekten van, of het nu nodig is of niet. Toen 's avonds een vriend op bezoek kwam werd door hem een geheel nieuw woord aangeraden: 'handrepreneurship'. Ik vind het wel een mooie tussenoplossing, al noem ik het zelf gewoon 'studie-ontwijkend gedrag'.
Het is interessant om te zien hoe inventief een mens kan zijn bij gebrek aan goed gereedschap. Hier in huis worden theelepels schroevendraaiers, vorken en messen vervangen een nijptang, schuursponsjes worden kwasten, en nagellakremover blijkt een zeer effectieve, of beter gezegd aggresseieve allesreiniger die verf oplost en de vele stikkerresten verwijdert van koelkasten, deuren en muren. Ook mijn huisgenoten zijn zeer vindingrijk. Zei het meer op het vlak van de electronica. Uit een setje oude luidsprekers klinkt nu dagelijks het geluid van ons ESST-House (we hebben ons huis vernoemd naar de studie die we doen) music netwerk; vanaf onze eigen computers kunnen we muziek centraal afspelen in huis. En de zeer oude televisie die hier was achtergelaten is met wat primitief kabelwerk aan te sluiten op de computers om films en dergelijk af te spelen op groter formaat dan onze laptop-schermpjes. Gisteravond dus maar een filmavind georganiseerd waarbij een mobiele telefoon fungeerde als afstandbediening. Het is zo gek nog niet om met twee volslagen nerds in een huis te wonen! Ik geniet er wel van. Heb het goed naar mijn zin hier en nu ik een goede werkplek heb, gaat ook het scriptie werk me veel beter af.

Verhuisd!!!

Na twee maanden in een heerlijk, maar klein appartementje ben ik vandaag met huisgenoot John en de Noor Benjamin (die andere huisgenoot waarover ik in mijn vorige blog zei dat ik er nog op terug zou komen) verhuisd naar een ruim, maar nederig onderkomen in het bruisende stadsdeel Möllevången. Dit is die oude immigrantenwijk waar ik al eens eerder over schreef. Heerlijk om wat meer centraal te wonen al is het op een zaterdagavond als deze toch best rumoerig in de stad; een zomeravond zindering ruist hier door de straten. Stemmen gaan onherkenbaar op in een roes, al verheft zich nu en dan een schrille vrouwenstem die de zindering doorbreekt. Buiten worden de Zweden langzaam dronken en ik lig onwennig en doodvermoeid in mn nieuwe bed. Heb heel wat afgesjouwd vandaag. Kilo's op mn rug gedragen en alles op de vloer in mijn nieuwe kamer uitgestald; wat kan een klein meisje veel troep verzamelen in amper vijf maanden tijd! Het moet allemaal nog een plekje krijgen hier. Nog geen idee hoe ik dat ga doen: behalve een oude matras op de grond, een bureaulampje zonder fitting, een fauteuil bedolven onder een enorme stapel kleren en een ingebouwde muurkast is de kamer leeg. Ik zal me er de komende dagen eens over buigen.
Ik ben moe vandaag en moet wennen aan de veranderingen. Zweden is heel wat minder mooi als je moe bent, wéér moet wennen aan een nieuw huis, je scriptie schreeuwt om aandacht en je een beetje liefdesverdriet hebt. Hansje is een beetje verdwaald in het bessenland. Ik zou willen dat vorst Bessenstein nu mijn pad kruist en mij omtovert in een inie-mini mensenkind; even afstand nemen van de rompslomp en mooie blauwebessenprinsen ontmoeten. Maar goed, hoe kleiner je zelf bent, des te groter de wereld is waarin je ronddwaalt. Ik moet er toch ook niet aan denken dat alles om mij heen nóg groter wordt, laat staan de scriptiestress! Dus maar gewoon dapper verder door het bessenland. Wachten tot de bessen rijpen en ik de eerste vruchten kan plukken van mijn avontuur in Zweden.